Bleeantyn er-dy-henney, cheayll mee skeeal mychione eirinagh va g'obbraghey boayl hallooin heose er ny sleityn ayns mean ny h'ellan. Cha gooin lhiams eh; cha nel mee shickyr row eh marroo roish my rug mish ny dyn, agh v'eh mooinjeragh dooin er aght ennagh.
Fastyr dy row v'eh cheet dy valley er bayr coon voish yn balley-beg-cheerey sniessey. Ve keearaghey, agh va foast soilshey dy-liooar voish yn speyr lurg lhie-ny-greiney dy akin tammylt dy raad roish; as tra rosh eh dys meer dy raad jeeragh, ghow eh yindys dy akin chionnal dy leih cheet e aare er y vayr; cha ren eh jerkal peiagh erbee dy akin ayns shen ec lheid yn oor 'syn 'astyr.
S'coon va'n bayr er yn ynnyd shen, as hass eh ry-lhiattee ayns baarney 'sy cleih choud's veagh y chionnal goll shaghey. Eisht honnick eh dy nee oanluckey v'ayn, as y kishtey-verriu er kart; as tra hie yn chart shaghey'n baarney boayl v'eh ny hassoo, honnick eh, scruit er yn chlaare prash er mullagh y kishtey-verriu, e ennym hene.
Foddee dy chaill eh e cheeaill ry-tammylt, son tra haink eh huggey-hene va dy-chooilley nhee ersooyl, yn bayr follym as tostagh. Eisht jimmee eh er e hoshiaght reesht, lane seaghnit mychione shen v'eh er n'akin. Agh cha dooyrt eh veg jeh rish e lught-thie derrey mee ny ghaa ny s'anmey, tra v'eh feer ching as cha row eh jerkal dy chouyral. Eisht d'insh eh da e ven y red quaagh v'eh er vakin er y vayr yn 'astyr shen; as cha voddey lurg shen hooar eh baase, ga nagh row eh agh ny ghooinney ayns mean-eash, as va e chorp er ny ymmyrkey er kart er yn aght cheddin as er y vayr cheddin as v'eshyn er vakin ayns e ashlish.
Blianta ó shin, chuala mé scéal faoi fheirmeoir a bhí ag obair paiste talún thuas ar na sléibhte i lár an oileáin. Ní cuimhin liomsa é; níl mé cinnte an raibh sé marbh sular rugadh mise ná nach raibh, ach bhí sé gaolmhar linn ar bhealach éigin.
Tráthnóna amháin bhí sé ag teacht abhaile ar bhóthar cúng ón sráidbhaile is neasa. Bhí sé ag crónú, ach bhí fós solas go leor ón spéir i ndiaidh luí na gréine le feiceáil tamall de bhóthar roimhe; agus nuair a shroich sé go mír de bhóthar díreach, ghabh sé iontas le feiceáil tionól de shlua ag teacht ina láthair ar an bhóthar; ní raibh sé ag súil le duine ar bith a fheiceáil ansin ag leithéid na huaire sa tráthnóna.
Is cúng a bhí an bóthar ar an ionad sin, agus sheas sé i leataobh i mbearna sa chlaí chomh fada is a bheadh an tionól ag dul thairis. Ansin chonaic sé gur adhlacadh a bhí ann, agus an chónra ar chairt; agus nuair a chuaigh an chairt thar an bhearna áit a raibh sé ina sheasamh, chonaic sé, scríofa ar an chlár práis ar mhullach na cónra, a ainm féin.
B'fhéidir gur chaill sé a chiall le tamall, toisc nuair a tháinig sé chuige féin bhí gach uile rud ar siúl, an bóthar folamh agus tostach. Ansin d'imigh sé ar aghaidh arís, go hiomlán buartha faoi sin a bhí sé tar éis feiceáil. Ach ní dúirt sé faic de lena theaghlach go dtí mí nó dhó níos déanaí, nuair a bhí sé fíorthinn agus ní raibh sé ag súil le téarnamh. Ansin d'inis sé dá bhean an rud aisteach a bhí sé tar éis feiceáil ar an bhóthar an tráthnóna sin; agus níorbh fhada ina dhiaidh sin a fuair sé bás, cé nach raibh sé ach ina dhuine i meánaois, agus bhí a chorp á iompar ar chairt mar an gcéanna agus ar an bhóthar chéanna agus bhí seisean tar éis feiceáil ina aisling.