Ta cooinaghtyn aym, tra va mee my ghuilley aeg, jeh shenn ven va ny baghey ec Close y Kee enmyssit Alice Condra. V'ee ny ben chenjal as v'ee meen, as ren ee argid whaaley as karraghey coamrey as y lheid da sleih ayns y skeerey. Dinsh Illiam y Kennaugh dou keayrt dy row dy dug e vummig eh hug Alice tra v'eh agh stuggey dy charraghey ny breechyn echey.
Va laa aalin as cheh ayns yn arragh as tra raink Illiam dys Close y Kee, hooar eh Alice jeeaghyn er ny kiarkyn eck ayns magher-arroo. Va ny kiarkyn skibbylt mygeayrt as rinkal myr fir ass nyn geeaillyn.
“Ayns ennym Yee, c'red ta er jeet er ny kiarkyn, Alice?”
“Ta ny kiarkyn mie dy liooar,” dreggyr Alice, “ga dy vel ad cloie myr fir scooirit. Ren mee braagyn beggey daue ass calico as whaal mee ad er nyn groagyn. Myr thunnagyn ad nish, whooinney, as ta shen yn oyr t'ad jannoo gennal.”
“Cha vaik mee rieau y lheid roie,” dooyrt Illiam, “agh nagh vel red quaagh eh dy yannoo?”
“Well,” dinsh Alice, “honnick Mnr Sayle my chiarkyn ayns e vagher fastyr jea as va boirey ayn er y fa dy row ad screebey as skeaylley ny rassyn echey. Ta shen yn oyr ren mee carraneyn daue!”
Tá cuimhní agam, nuair a bhí mé i mo bhuachaill óg, de sheanbhean a bhí ina cónaí ag Clós an Kee ainmnithe Alice Condra. Bhí sí ina bean chineálta agus bhí sí mín, agus rinne sí airgead fuáil agus cóiriú éadaí agus a leithéid do shlua sa pharóiste. D'inis Uilliam an Kennaugh dom tráth gur chuir a mháthair é chuig Alice nuair a bhí sé ach glas-stócach le cóiriú na mbrístí aige.
Bhí lá álainn agus te san earrach agus nuair a tháinig Uilliam go Clós an Kee, fuair sé Alice ag féachaint ar na cearca aici i ngort arbhair. Bhí na cearca aclaí timpeall agus damhsa mar fhir as a gciall.
“In ainm Dé, cad atá tar éis teacht ar na cearca, a Alice?”
“Tá na cearca maith go leor,” d'fhreagair Alice, “cé go bhfuil siad ag imirt mar fhir ar meisce. Rinne mé bróga beaga dóibh as ceaileacó agus fuaigh mé iad ar a gcrúba. Mar lachain iad anois, a dhuine, agus tá sin an fáth a bhfuil siad ag déanamh súgach.”
“Ní fhaca mé riamh a leithéid roimhe seo,” dúirt Uilliam, “ach nach bhfuil rud aisteach é le déanamh?”
“Bhuel,” d'inis Alice, “chonaic An tUas Sayle mo chearca ina pháirc tráthnóna inné agus bhí trioblóid ann toisc go raibh siad ag scríobadh agus ag scaipeadh na síolta aige. Tá sin an fáth a ndearna mé cuaráin dóibh!”