Nagh yindyssagh yn aght ta my ayr dy kinjagh ayns boirey ennagh tra t'eh faggys da'n ushtey? Ga dy by vie lesh goll eeastagh, ta fys eu ooilley nagh dynsee eh rieau dy snaue syn ushtey. T'eh ginsh skeeal mychione yn traa v'eh ayns y cheshaght-chaggee etlagh, as v'eh eignit liorish fer-ynsee dy gholl stiagh syn ushtey as snaue mygeayrt, agh cha nel mish er vakin eshyn rieau syn ushtey dy arryltagh.
Va loghan faggys da nyn dhie ayns Sostyn as boallagh da goll dys shen feer voghey sy voghrey dy eeastagh. Va eeast feer chroutagh ry gheddyn ayns shen. T'eh jeeaghyn gollrish y bollan as t'eh feer lajer as, dy jarroo, t'eh feer ghoillee eh y hayrtyn. Sheign da fer ve aarloo roish y vadran lesh rimlagh, dooan as lugg er, my vees eh son fer jeu y hayrtyn. Tammylt beg lurg irree ny greiney ta'n eeast shoh goaill toshiaght er goaill bee, as cha nel ad gee gagh moghrey noadyr. Ta shiartanse dy eeasteyryn mee-chredjuagh ayn ta gra nagh vel ad gee agh yn un cheayrt ayns shiaght bleeaney!
Aghterbee, va my ayr cliaghtit rish goll dys yn loghan shoh feer vennick cho leah's ghow yn imbagh kiart toshiaght, agh yn vlein shoh va eaghtyr yn ushtey coodit lesh lilleeyn-ushtey as cha row boayl erbee da cuir e rimlagh. Myr shen, hie eh dys shen marish John Williams as mac my naim enmyssit Roy. Veign's hene er ve kionfênish agh va chingys orrym. Tra haink ad dys y loghan chiangle my ayr daa head er gagh kione jeh slat yiarn feer hrome. V'eh er chee ceau eh er cheu hoal ny lilleeyn as eh y hayrn er ash dy beagh ny lilleeyn giarit fo'n ushtey as dy beagh boayl jeant glen son e rimlagh.
Hug eh yn derrey head da John as yn jeh elley da Roy as dooyrt eh, “Gow greim mie orroosyn as ny lhig ad ersooyl!” Eisht hrog eh yn clat erskyn e chione as hilg eh eh syn ushtey lesh ooilley e niart. Ghow eh yindys mooar tra honnick eh Roy tuittym gour-e-vullee geiyrt er yn clat sheese y broogh laaghagh as stiagh sy loghan. Va Roy er chassey yn tead mygeayrt e roih as cha daag eh agh peesh feer ghiare eddyr eshyn as yn clat.
“Ta mee kiart dy liooar,” dyllee eh streppal mygeayrt myr cabbyl ushtey; “foddym snaue.”
“S'mie lhiam shen y chlashtyn,” dreggyr my ayr, agh va ourys er as v'eh smooinaghtyn er lheimmyragh stiagh dy hauail eh. Aghterbee, haink Roy dys yn thalloo reesht fy yerrey hoal, as ghrap eh neese coodit veih mullagh e ching dys boyn e choshey lesh laagh feohdagh. Sheign da John as my ayr shooyl tammylt beg voishyn er y raad er ash dy valley er yn oyr dy row eh soaral gollrish muclagh.
Lhisin gra rhyt dy row caggey er ve eddyr my ayr as my naunt neayr's yn traa v'ee poost rish my naim. Ga dy row Roy as e eaddagh glennit liorish my voir roish my jagh eh dy valley, s'beg va'n coloayrtys eddyr my ayr as my naunt lurg shen. Traa erbee hug ee shilley er my voir yinnagh ee tannaghtyn cheusthie yn dorrys briaght jeh my row eh sthie ny dyn. Cha darragh ee stiagh er chor erbee dy beagh eh sthie ry bleeantyn. Tra haink ee stiagh fy yerrey, lane bleeantyn ny s'anmey, cha dooyrt ee veg rish, as choud as ta fys aym, cha nel ad er loayrt ry cheilley foast.
Nach iontach an dóigh a bhfuil m'athair i gcónaí i dtrioblóid éigin nuair a bhíonn sé i ngar don uisce? Cé gur mhaith leis dul ag iascaireacht, tá a fhios agaibh uile nár fhoghlaim sé riamh le snámh san uisce. Tá sé ag insint scéal faoin am a bhí sé san arm eitilte, agus bhí sé éignithe ag múinteoir le dul isteach san uisce agus snámh timpeall, ach níl mise tar éis feiceáil eisean riamh san uisce go deonach.
Bhí lochán i ngar dár dteach i Sasana agus ba ghnáth dó dul ansin an-luath sa mhaidin ag iascaireacht. Bhí iasc fíorchleasach ar fáil ansin. Tá sé ag féachaint cosúil leis an mballán agus tá sé fíorláidir agus, go deimhin, tá sé fíordheacair é a ghabháil. Is éigean do dhuine a bheith ullamh roimh an mhaidin le dorú, duán agus lugach air, má tá sé chun ceann díobh a ghabháil. Tamall beag i ndiaidh éirí na gréine tá an t-iasc seo ag tosú gabháil bia, agus níl siad ag ithe gach maidin ar chor ar bith. Tá roinnt iascairí díchreidmheacha ann atá ag rá nach bhfuil siad ag ithe ach an t-aon uair i seacht mbliana!
Ar aon chuma, bhí m'athair cleachta le dul go dtí an lochán seo go mion minic chomh luath is a rinne an séasúr ceart tosú, ach an bhliain seo bhí uachtar an uisce clúdaithe le bual-lilí agus ní raibh áit ar bith le cur a dhorú. Mar sin, chuaigh sé ansin le John Williams agus mac m'uncail ainmnithe Roy. Bheinnse féin tar éis a bheith i láthair ach bhí tinneas orm. Nuair a thángadar go dtí an lochán cheangail m'athair dhá théad ar gach ceann de shlat iarainn fíorthrom. Bhí sé ar tí caitheamh é ar thaobh thall na lilí agus é a tharraingt ar ais go mbeadh na lilí gearrtha faoin uisce agus go mbeadh ionad déanta glan dá dhorú.
Chuir sé an dara théad do John agus an ceann eile do Roy agus dúirt sé, “Gabh greim maith orthusan agus ná lig iad ar siúl!” Ansin thóg sé an tslat os cionn a chinn agus chaith sé é san uisce le hiomlán a nirt. Ghabh sé iontas mór nuair a chonaic sé Roy ag titim i ndiaidh a mhullaigh ag leanúint ar an tslat síos an bruach lábach agus isteach sa lochán. Bhí Roy tar éis casadh an téad timpeall a lámh agus níor fhág sé ach píosa fíorghearr idir eisean agus an tslat.
“Tá mé ceart go leor,” scairt sé ag streachailt timpeall mar each uisce; “is féidir liom snámh.”
“Is maith liom sin a chloisteáil,” d'fhreagair m'athair, ach bhí amhras air agus bhí sé ag smaoineamh ar léimneach isteach lena shábháil. Ar aon chuma, tháinig Roy go dtí an talamh arís faoi dheireadh thiar, agus dhreap sé aníos clúdaithe ó mhullach a chinn go bonn a choise le láib dhéistineach. Is éigean do John agus m'athair siúl achar beag uaidhsean ar an mbealach ar ais abhaile de bharr go raibh sé ag boladh cosúil le cró muice.
Ba chóir dom a rá leat go raibh cogadh tar éis a bheith idir m'athair agus m'aintín ón am a bhí sí pósta le m'uncail. Cé go raibh Roy agus a éadach glanta ag mo mháthair sula ndeachaigh sé abhaile, is beag a bhí an comhrá idir m'athair agus m'aintín ina dhiaidh sin. Am ar bith ar thug sí cuairt ar mo mháthair dhéanfadh sí fanacht taobh istigh den doras ag fiafraí de an raibh sé istigh nó nach raibh. Ní thiocfadh sí isteach ar chor ar bith go mbeadh sé istigh le blianta. Nuair a tháinig sí isteach faoi dheireadh, a lán blianta níos déanaí, ní dúirt sí faic leis, agus chomh fada is atá a fhios agam, níl siad tar éis labhairt le chéile fós.