Ta mee er chlashtyn skeeal mychione dooinney aeg ennagh va shooyl laa dy row 'sy tourey harrish ny sleityn ayns mean ny h-ellan, tra haghyr eh er shenn dooinney shooyl dy-moal trooid y freoagh, maidjey ny-laue, as shenn voddey marish, as hass ad rish tammylt taggloo ry-cheilley.
Dooyrt yn shenn dooinney dy row eh er vaghey 'syn un voayl, thie-thooit cha nee foddey jeh, ooilley e ennal bunnys. V'eh boght dy-jarroo, agh b'gummey leshyn shen; v'eh cliaghtit rish boghtynid.
Va meer dy halloo echey myr garey cour praaseyn, cabbashyn, as ooilley myr shen; va shioltane veg dy chirree echey er y clieau, shiartanse dy chiarkyn roie mygeayrt y thie, as chibbyr vie nagh row rieau chirrym. Cha row eh rieau poost, as v'eh er vaghey ny lomarcan rieau er dyn baase e ayrey mysh daeed vlein er-dy-henney. Agh v'eh jannoo dy-mie, as booiagh dy-liooar.
Ghow yn dooinney aeg yindys dooinney erbee y gheddyn ayns lheid y voayl shen. Yeeagh eh mygeayrt-y-mysh er ny rheeastyn follym as yn speyr lhean as gorrym, as dooyrt eh “S'aalin y voayl shoh dy-jarroo — 'sy tourey er y chooid sloo! Agh nagh nee fadaneagh dhyt eh, baghey ayns shoh dty lomarcan blein lurg blein? Row uss baghey ayns shoh trooid-magh y caggey mooar?”
Hyndaa yn shenn dooinney e chione, as dooyrt eh, “Caggey? Cre'n caggey shen?”
Tá mé tar éis cloisteáil scéal faoi dhuine óg éigin a bhí ag siúl lá dá raibh sa samhradh thar na sléibhte i lár an oileáin, nuair a tharla sé ar sheanduine ag siúl go mall tríd an fhraoch, maide ina lámh, agus seanmhadra leis, agus sheasadar le tamall ag comhrá le chéile.
Dúirt an seanduine go raibh sé ina chónaí san aon áit, teach ceann tuí ní fada de, uile a anála beagnach. Bhí sé bocht go deimhin, ach ba chuma leis-sean sin; bhí sé cleachta le bochtaineacht.
Bhí mír de thalamh aige mar gharraí i gcomhair prátaí, cabáistí, agus uile mar sin; bhí tréad beag de chaoirigh aige ar an sliabh, roinnt cearc ag rith timpeall an tí, agus tobar maith nach raibh riamh tirim. Ní raibh sé riamh pósta, agus bhí sé ina chónaí ina aonar riamh ó bhás a athar timpeall daichead bliain ó shin. Ach bhí sé ag déanamh go maith, agus sásta go leor.
Ghabh an duine óg iontas duine ar bith a fháil i leithéid na háite sin. D'fhéach sé ina thimpeall ar na riasca folmha agus an spéir leathan agus gorm, agus dúirt sé “Is álainn an áit seo go deimhin — sa samhradh ar a laghad! Ach nach fiáin duit é, i do chónaí anseo i d'aonar bliain i ndiaidh bliana? An raibh tusa i do chónaí anseo tríd an chogadh mhór?”
D'iompaigh an seanduine a cheann, agus dúirt sé, “Cogadh? Cén cogadh sin?”