Cha nel mee shickyr nish cre ny laghyn va ooilley shoh, foddee dy row eh mysh tree feed bleeaney's ny smoo er dy henney. Aghterbee, hooar mee yn skeeal shoh voish mooinjer dooys ta baghey nish ayns jiass yn Ellan as t'eh ny henn dooinney nish mysh shiaght bleeaney's kiare feed dy eash, as t'eh ayns slaynt mie. Aghterbee, dinsh eh dooin yn skeeal shoh tra va shin lesh shilley er mysh daa vlein er dy henney nish. As ec y traa shen v'eh baghey er y cheer ec boayl enmyssit Slieau Whuallian, as va'n geurey ayn — geurey feer chreoi ayn lesh rio as sniaghtey as sniaghtey garroo as geay vooar as ooilley myr shen; as va ooilley'n chenn sleih gra dy row tooilley drogh-earish dy heet foastagh.
Aghterbee, laa dy row v'eh ny hassoo ayns dorrys y hoalt as v'eh jeeaghyn er ny bodjallyn as yn sniaghtey cheet neese woish y ghlion as honnick eh dooinney cheet harrish y Gharee as v'eh jeeaghyn er as va moddey marish, as tra haink eh ny sniessey honnick Arthur (my vooinjer) dy re Charlie Kennaugh v'ayn, as va fys ec Arthur dy row kirree ec Chalse er y thalloo shen as dooyrt eh rish Chalse, “Ogh, whooinney,” dooyrt eh, “ta aggle orrym dy vel ad ooilley caillt nish — ta drogh-earish ayn dy jarroo.”
As dooyrt Chalse, “Ta mee shickyr dy vel. Aghterbee, cha voddym cheet veg ny s'leaie son va mee hoal aynshid ec Ballurgey bochilley ny kirree elley t'ayn. Aghterbee, myr ta mee er jeet aynshoh sheign dooin cur shilley er ny kirree ta aynshoh.”
As dooyrt Arthur, “Higgym mayrts eisht as gowym kiebbey as ersooyl magh lhein gys ny magheryn.” As ayns magher hooar ad ymmodee kirree ooilley nyn shassoo ayns mean y vagher as v'ad ooilley coodit lesh sniaghtey as ooilley'n ollan oc — v'eh ooilley riojit, as v'ad ooilley foast nyn shassoo as v'ad ooilley marroo — ymmodee jeu — as ghow ad tastey dy row yn moddey reuyrey ayns y sniaghtey roish y chleigh as dooyrt Chalse. “Ta mee shickyr dy vel kirree elley aynshoh.” As ren ad reuyrey ayns y sniaghtey marish y voddey as haink ad er kirree elley as v'ad ooilley coodit harrish lesh sniaghtey, agh va ooilley ny kirree shoh foast bio! Agh ayns mean y vagher v'ad ooilley marroo ayns carnyn. As ren Chalse coayl ymmodee kirree aynshen, as dooyrt eh, “Ta mee rey rish kirree ny lurg shoh.”
Aghterbee, mysh blein ny lurg shen hie eh ersooyl voish yn Ellan gys Zealan Noa, agh cha row eh rey rish kirree. Tra haink eh dys Zealan Noa, chionnee eh kirree reesht as ghow eh er freayll kirree derrey laa e vaaish.
Níl mé cinnte anois cad iad na laethanta a bhí uile seo, b'fhéidir go raibh sé timpeall trí fichid bliain is níos mó ó shin. Ar aon chuma, fuair mé an scéal seo ó mhuintir domsa atá ina chónaí anois i ndeisceart an Oileáin agus tá sé ina sheanduine anois timpeall seacht mbliana is ceithre fichid d'aois, agus tá sé i sláinte mhaith. Ar aon chuma, d'inis sé dúinn an scéal seo nuair a bhíomar le cuairt air timpeall dhá bhliain ó shin anois. Agus ag an am sin bhí sé ina chónaí ar an tír ag áit ainmnithe Sliabh Choileáin, agus bhí an geimhreadh ann — geimhreadh an-chrua ann le hoighear agus sneachta agus clocha sneachta agus gaoth mhór agus uile mar sin; agus bhí iomlán an tseanslua ag rá go raibh tuilleadh drochaimsire le teacht fós.
Ar aon chuma, lá dá raibh bhí sé ina sheasamh i ndoras an sciobóil agus bhí sé ag féachaint ar na scamaill agus an sneachta ag teacht aníos ón ghleann agus chonaic sé duine ag teacht thar an Gharraí agus bhí sé ag féachaint air agus bhí madra leis, agus nuair a tháinig sé níos gaire chonaic Arthur (mo mhuintir) gur Charlie Kennaugh a bhí ann, agus bhí a fhios ag Arthur go raibh caoirigh ag Chalse ar an talamh sin agus dúirt sé le Chalse, “Ó, a dhuine,” dúirt sé, “tá eagla orm go bhfuil siad uile caillte anois — tá drochaimsir ann go deimhin.”
Agus dúirt Chalse, “Tá mé cinnte go bhfuil. Ar aon chuma, ní féidir liom teacht níos luaithe óir bhí mé thall ansiúd ag Ballurgey ag buachailleacht na gcaorach eile atá ann. Ar aon chuma, mar tá mé tar éis teacht anseo is éigean dúinn tabhairt cuairte ar na caoirigh atá anseo.”
Agus dúirt Arthur, “Tiocfaidh mé in éineacht leatsa ansin agus gabhfaidh mé rámhainn agus ar siúl amach linn go dtí na machairí.” Agus i machaire fuaireadar mórán caoirigh uile ina seasamh i lár an mhachaire agus bhí siad uile clúdaithe le sneachta agus iomlán na holla acu — bhí sé uile reoite, agus bhí siad uile fós ina seasamh agus bhí siad uile marbh — mórán díobh — agus thugadar aire go raibh an madra ag rómhar sa sneachta roimh an chlaí agus dúirt Chalse. “Tá mé cinnte go bhfuil caoirigh eile anseo.” Agus rinneadar rómhar sa sneachta leis an mhadra agus thángadar ar chaora eile agus bhí siad uile clúdaithe thar le sneachta, ach bhí gach ceann de na caoirigh seo fós beo! Ach i lár an mhachaire bhí siad uile marbh i gcairn. Agus rinne Chalse cailleadh mórán caoirigh ansin, agus dúirt sé, “Tá mé réidh le caoirigh ina dhiaidh seo.”
Ar aon chuma, timpeall bliain ina dhiaidh sin chuaigh sé ar siúl ón Oileán go dtí An Nua-Shéalainn, ach ní raibh sé réidh le caoirigh. Nuair a tháinig sé chuig An Nua-Shéalainn, cheannaigh sé caoirigh arís agus ghabh sé ar choinneáil caoirigh go lá a bháis.