Shoh skeeal mychione yn traa va paitchyn voish Lunnin baghey marin ec toshiaght yn nah chaggey seihlltagh. Cha row ad cliaghtit rish baghey er y cheer; cha row shiartanse jeu er ve rieau cheumooie jeh Lunnin. Myr shen va palchey dy reddyn aitt goll er ec y traa shen tra v'ad gynsaghey yn aght-bea ny cheerey.
Va shin baghey ayns boayl-hallooin enmyssit Towl ny Rannaghyn kyndagh rish loghan beg faggys da'n thie boayl haink ymmodee rannaghyn syn arragh. Haink coar ny h-astan myrgeddin ec y traa cheddin as veagh caggey elley brishey magh er shen. Er cooyl y loghan va cronk ughtee as yn chied gheurey va ny guillyn baghey marin v'eh coodit dy dowin lesh sniaghtey as va'n loghan coodit harrish lesh rio chiu.
Ghow shin ooilley boggey mooar shen y akin. Cha row ny guillyn, va troor jeu, er ve er y cheer feer vennick as v'eh foast gollrish laghyn seyrey daue. Va fer jeu enmyssit Frank, yn fer shinney, as yn nah 'er enmyssit Billy agh ta'n ennym yn fer s'aa jarroodit ayms nish. Va Frank mysh un vlein jeig dy eash as cha row mish agh kiare bleeaney ec y traa shen.
Aghterbee, roie shin magh er y sniaghtey as harrish yn loghan dys y chronk ughtee, boayl hooar shin ayrn jeh billey mooar. Va Frank shickyr dy voddagh shin tayrn yn billey shoh seose dys mullagh y chrink as soie sheese er as skyrraghtyn neose reesht. Va'n billey feer hrome dy jarroo as v'eh doillee eh y ghleashaghey. Agh lurg tammylt foddey va shin heose as sheidey dy creoi.
“Soie sheese er y villey,” dooyrt Frank, “as ny lhig da goll derrey veesmayd aarloo.”
Hoie Billy sheese as ghow yn billey toshiaght er roie sheese y cronk. Cha dod eh jannoo veg. Hie eh dy jeeragh trooid cleigh fuygh as eer harrish y loghan dys y cheu hoal. Hug shin nyn mollaghtyn er Billy; cha row niart erbee ain yn billey y hayrn neese y cronk reesht.
Seo scéal faoin am a raibh páistí ó Londain ina gcónaí in éineacht linn ag tús an dara cogadh domhanda. Ní raibh siad cleachta le cónaí ar an tír; ní raibh cuid díobh tar éis a bheith riamh lasmuigh de Londain. Mar sin bhí neart de rudaí aite ag dul air ag an am sin nuair a bhí siad ag múineadh mhodh maireachtála na tíre.
Bhí muid inár gcónaí in áit talún ainmnithe Poll na bhFroganna mar gheall ar lochán beag i ngar don teach áit ar tháinig mórán froganna san earrach. Tháinig corr na heascainne freisin ag an am céanna agus bheadh cogadh eile ag briseadh amach air sin. Ar chúl an locháin bhí cnoc crochta agus an chéad gheimhreadh a bhí na buachaillí ina gcónaí in éineacht linn bhí sé clúdaithe go domhain le sneachta agus bhí an lochán clúdaithe thairis le hoighear tiubh.
Ghabhamar uile áthas mór é sin a fheiceáil. Ní raibh na buachaillí, bhí triúr díobh, tar éis a bheith ar an tír go mion minic agus bhí sé fós cosúil le laethanta saoire dóibh. Bhí fear díobh ainmnithe Frank, an ceann is sine, agus an dara ceann ainmnithe Billy ach tá ainm an fhir is óige dearmadta agamsa anois. Bhí Frank timpeall aon bhliain déag d'aois agus ní raibh mise ach ceithre bliana ag an am sin.
Ar aon chuma, ritheamar amach ar an sneachta agus thar an lochán go dtí an cnoc crochta, áit a bhfuaireamar cuid de chrann mór. Bhí Frank cinnte go bhféadfaimis tarraingt an chrainn seo suas go mullach an chnoic agus suí síos air agus sciorradh anuas arís. Bhí an crann fíorthrom go deimhin agus bhí sé deacair é a bhogadh. Ach i ndiaidh tamaill fhada bhíomar thuas agus séideadh go crua.
“Suigh síos ar an chrann,” dúirt Frank, “agus ná lig dó dul go dtí go mbeimid réidh.”
Shuigh Billy síos agus thosaigh an crann ag rith síos an cnoc. Níor fhéad sé déanamh faic. Chuaigh sé go díreach trí chlaí adhmaid agus fiú thar an lochán go dtí an taobh thall. Chuireamar ár mallachtaí ar Bhilly; ní raibh neart ar bith againn an crann a tharraingt aníos an cnoc arís.