Shoh skeeal elley cheayll mee voish Thomaase my naim mychione yn chennayr echey; foddee dy row en mysh feed blein er dy henney ny ny smoo. Aghterbee, haink yn chenn dooinney shoh stiagh sy thie laa dy row voish obbyr ayns ny magheryn, as dooyrt eh rish e ven, “Ogh, Voirrey, Voirrey,” dooyrt eh, “cha nel mee cho lajer as va mee roie. Ta mee gennaghtyn skee yn laa shoh.” As dooyrt e ven rish, “Row shiu gobbragh dy creoi?”
“Ogh, va mee gobbragh as karraghey ny cleighyn as cleiy ayns ny jeeigyn as ooilley myr shen, as ta mee lane skee jiu as sheign dou ve gaase shenn.”
As tra cheayll mee yn skeeal shoh voish Thomaase, dooyrt mee rish, “As cre'n eash v'ersyn ec y traa shen, Homaase?” As dooyrt eh, “V'eh kiare bleeaney as keead dy eash.”
As v'eh foast gobbraghey!
Seo scéal eile a chuala mé ó Thomás m'uncail faoin sinsear aige; b'fhéidir go raibh sé timpeall fiche bliain ó shin nó níos mó. Ar aon chuma, tháinig an seanduine seo isteach sa teach lá dá raibh ó obair sna machairí, agus dúirt sé lena bhean, “Ó, a Mháire, a Mháire,” dúirt sé, “níl mé chomh láidir agus bhí mé roimhe seo. Tá mé ag mothú tuirseach an lá seo.” Agus dúirt a bhean leis, “An raibh tú ag obair go crua?”
“Ó, bhí mé ag obair agus ag cóiriú na claíocha agus ag tochailt sna díoga agus uile mar sin, agus tá mé lántuirseach inniu agus is éigean dom a bheith ag fás níos sine.”
Agus nuair a chuala mé an scéal seo ó Thomás, dúirt mé leis, “Agus cén aois a bhí airsean ag an am sin, a Thomáis?” Agus dúirt sé, “Bhí sé ceithre bliana agus céad d'aois.”
Agus bhí sé fós ag obair!