Hooar dooinney baase ayns skeerey er y twoaie vooar, as v'eh fo carrey da ooilley'n reaghys y yannoo son yn oanluckey echey. V'eh er ngialdyn ooilley ny yeearreeyn y chooilleeney va scruit ayns chymney s'jerree yn dooinney marroo. V'eshyn slane jeean dy roshtyn yn cheu elley ayns foaynoo mie er yn oyr dy hirr eh er e charrey eshyn dy ve currit sy chishtey-verriu ayns yn eaddagh share echey, as lesh daa phiyr dy oashyryn ayns e phoggaid myrgeddin.
Aghterbee, haink laa yn oanluckey fy yerrey as va'n traa er jeet son dooney yn kishtey-verriu.
“Jeeagh!” dooyrt e charrey rish yn sleih va kionfênish. “Ta mish er chooilleeney ooilley ny yeearreeyn s'jerree v'echey. T'eh coamrit ayns e eaddagh share, ta daa phiyr dy oashyryn noa echey, as ta queig puint ayns e phoggaid. Cha nel mee slane shickyr cre'n torch dy argid ta'd jannoo ymmyd jeh ayns Niau. Myr shen, yioyms ny queig puint shoh as verrym check syn ynnyd oc. Nish jeigh y kishtey!”
Fuair duine bás i bparóiste ar an tuaisceart mór, agus bhí sé faoi chara dó iomlán na socruithe a dhéanamh don adhlacadh aige. Bhí sé tar éis gealladh gach ceann de na mianta a chomhlíonadh a bhí scríofa i dtiomna deiridh an duine marbh. Bhí seisean slán dian le sroicheadh an taobh eile faoi dhea-bhail de bharr gur iarr sé ar a chara eisean a bheith curtha sa chónra san éadach is fearr aige, agus le dhá phéire de stocaí ina phóca chomh maith.
Ar aon chuma, tháinig lá an adhlactha faoi dheireadh agus bhí an tráth tar éis teacht ar son dhúnadh na cónra.
“Féach!” dúirt a chara leis an slua a bhí i láthair. “Tá mise tar éis comhlíonadh gach ceann de na mianta is deireanaí a bhí aige. Tá sé gléasta ina éadach is fearr, tá dhá phéire de stocaí nua aige, agus tá cúig phunt ina phóca. Níl mé iomlán cinnte cén cineál airgid a bhfuil siad ag déanamh úsáide de sna flaithis. Mar sin, gheobhaidh mise na cúig phunt seo agus cuirfidh mé seic ina n-áit. Anois dún an bosca!”