Va carrey ginsh dou dy row fer baghey ayns Purt ny hInshey, agh gagh fastyr chluinnagh eh feiyryn myr dy beagh yn lhiabbee gleashaghey. Tra yeeagh eh stiagh sy chamyr-chadlee, yoghe eh yn lhiabbee sy voayl v'ee rieau. Ny keayrtyn chluinnagh eh keimyn-coshey er y ghreeish. Keayrt dy row hie eh dy akin row peiagh erbee ayns shen. Cha vaik eh peiagh boayl erbee. V'eh er chlashtyn fer ennagh fosley yn dorrys; myr shen hie eh magh dy yeeaghyn cheumooie er y traid. Cha vaik eh fer erbee foast, agh va carrey da ny hassoo er y traid as dooyrt e charrey rish.
“Haink shenn ven veg magh ass dty hie tammylt beg er dy henney; cha nel mee rieau er vakin ee roie. Quoi ish?”
Va my charrey ginsh dou neesht dy row eh er cheau lane traa ec boayl hallooin marish e gheiney-mooinjerey. Shymmey keayrt chluinnagh ad ny skaalyn as cappanyn clabberaghey cheusthie y chamyr-aarlee.
Cha niarragh fer erbee fockle, er yn oyr dy row fys ec ooilley'n teihll dy row eh ny share faagail ad-hene gys nyn obbyr fegooish cumrail orroo.
“Smie ve daaney agh s'olk ve ro ghaaney.”
Bhí cara ag insint dom go raibh fear ina chónaí i bPort na hInse, ach gach tráthnóna chloisfeadh sé torann mar go mbeadh an leaba ag gluaiseacht. Nuair a d'fhéach sé isteach sa seomra codlata, gheobhadh sé an leaba san ionad a bhí sí riamh. Uaireanta chloisfeadh sé coiscéimeanna ar an staighre. Uair amháin chuaigh sé le feiceáil an raibh duine ar bith ansin. Ní fhaca sé duine áit ar bith. Bhí sé tar éis cloisteáil duine éigin ag oscailt an dorais; mar sin chuaigh sé amach le féachaint taobh amuigh ar an tsráid. Ní fhaca sé aon duine fós, ach bhí cara dó ina sheasamh ar an tsráid agus dúirt a chara leis.
“Tháinig seanbhean bheag amach as do theach tamall beag ó shin; níl mé riamh tar éis feiceáil í roimhe seo. Cé ise?”
Bhí mo chara ag insint dom freisin go raibh sé tar éis caitheamh a lán ama ag ionad talún lena ghaolta. Is iomaí uair a chloisfidís na sásair agus cupáin ag clagarnach laistigh den chistin.
Ní déarfadh aon duine focal, de bhrí go raibh a fhios ag iomlán an tsaoil go raibh sé níos fearr fágáil iad féin chuig a gcuid oibre gan mhoill orthu.
“Is maith a bheith dána ach is olc a bheith ródhána.”