Ta skeeal ayn mychione Caesar Cashen as yn saggyrt. Shimmey keayrt ta mee er chlashtyn ee inshit mygeayrt Purt ny hInshey ass y Vaarle, agh cha nel mee er chlashtyn ee inshit ass y Ghaelg. My ta shiu er chlashtyn ee roie, gow my leshtal.
Va Caesar shooyll faggys da'n phurt ec Purt ny hInshey laa dy row, tra haink saggyrt ny whaiyl as e ghaa inneen aalin marish. Bione da Caesar dy mie yn saggyrt shoh er yn oyr dy daink eh gagh blein dys yn Ellan e laghyn seyrey y cheau. Va baatey ec Caesar as hie eh geeastagh dy mennick as v'eh er chee goll er y cheayn yn laa shoh. Myr shen dooyrt Caesar rish yn taggyrt.
“Vel oo geearree dy gholl geeastagh marym jiu? Ta laa feer vie ayn as ta'n vooir kiune.”
“Cha nel edyr,” dooyrt yn saggyrt, “ta mish my eeasteyr dy gheiney.”
“Vel?” dooyrt Caesar jeeaghyn dy gyere er y ghaa inneen echey. “Er lhiams dy vel oo er chur lhiat yn bite kiart dauesyn!”
Tá scéal ann faoi Chaesar Cashen agus an sagart. Is iomaí uair tá mé tar éis cloisteáil í inste timpeall Phort na hInse as an Bhéarla, ach níl mé tar éis cloisteáil í inste as an Mhanainnis. Má tá sibh tar éis cloisteáil í roimhe seo, gabhaigí mo leithscéal.
Bhí Caesar ag siúl i ngar don phort ag Port na hInse lá dá raibh, nuair a tháinig sagart ina araicis agus a dhá iníon áille leis. B'eol do Chaesar go maith an sagart seo de bharr gur tháinig sé gach bliain go dtí an tOileán a laethanta saoire a chaitheamh. Bhí bád ag Caesar agus chuaigh sé ag iascaireacht go minic agus bhí sé ar tí dul ar an bhfarraige an lá seo. Mar sin dúirt Caesar leis an sagart.
“An bhfuil tú ag iarraidh dul ag iascach in éineacht liom inniu? Tá lá an-mhaith ann agus tá an mhuir ciúin.”
“Níl ar chor ar bith,” dúirt an sagart, “tá mise i m'iascaire de dhaoine.”
“An bhfuil?” dúirt Caesar ag féachaint go géar ar an dá iníon aige. “Dar liomsa go bhfuil tú tar éis tabhairt leat an baoite ceart dóibhsean!”