Ta my ayr ny eeasteyr mie agh share lesh goll eeastagh ayns yn awin. Ta'n eeastagh-marrey gollrish dunverys rish. Va awin feer faggys da'n voayl va mee ruggit ayns Sostyn enmyssit yn Rother. Cha row ee agh shey meeilaghyn jeig veih'n cheayn ec yn ynnyd shoh, as veagh ny brick gial cheet seose gys y wyllin faggys da Petworth. By haittin lesh my ayr tayrtyn ad as shimmey keayrt ersooyl lesh gys yn awin moghey sy voghrey as slat-eeastee echey.
Tra va'n caggey er ngoaill toshiaght va ram sleih currit da'n cheer voish Lunnin, as ec y traa shen va shiartanse dy ghuillyn aegey currit gys nyn dhie dy ve sauchey veih ny etlanyn. Va my ayr cliaghtey goaill ny guillyn shoh shooyll er y cheer gagh Jesarn choud's va my voir gaarlaghey nyn yinnair. Jesarn dy row v'eh er chlashtyn dy row brick gial syn awin as v'eh aggindagh dy hayrtyn fer jeu, agh beign da goaill ny guillyn marish. Shione diu nagh nod eh snaue as myr shen t'eh goaill aggle mooar roish yn ushtey.
Tra ren shin cosney yn awin hug my ayr lessoonyn feer liauyr dooin mychione danjeyryn yn ushtey. V'eh ny hassoo er ooir ny h-awiney as cur cooyl j'ee. Va shin ooilley feer smooinaghtagh kyndagh rish e ockleyn, as myr shen hyndaa eh mygeayrt as, lesh e chied chesmad, huitt eh dy jeeragh stiagh syn awin.
S'treih lhiam gra dy ren shin garaghtee er.
Tá m'athair ina iascaire maith ach is fearr leis dul ag iascaireacht san abhainn. Tá an iascaireacht mhara cosúil le dúnmharú leis. Bhí abhainn fíorghairid don áit inar rugadh mé i Sasana ainmnithe an Rother. Ní raibh sí ach sé mhíle dhéag ón fharraige ag an ionad seo, agus bheadh na bric gheala ag teacht suas go dtí an muileann i ngar do Petworth. Ba mhaith le m'athair iad a ghabháil agus is iomaí uair ar siúl leis go dtí an abhainn go moch sa mhaidin agus slat iascaigh aige.
Nuair a bhí an cogadh tar éis tosú bhí neart slua curtha don tír ó Londain, agus ag an am sin bhí roinnt buachaillí óga curtha chuig ár dteach le bheith sábháilte ó na heitleáin. Bhí m'athair cleachta le gabháil na mbuachaillí seo ag siúl ar an tír gach Satharn chomh fada is a bhí mo mháthair ag ullmhú ár ndinnéar. Satharn amháin bhí sé tar éis cloisteáil go raibh breac geal san abhainn agus bhí sé fonnmhar le gabháil ceann díobh, ach b'éigean dó gabháil na buachaillí leis. Is eol daoibh nach féidir leis snámh agus mar sin tá sé gabháil eagla mhór roimh an uisce.
Nuair a rinneamar sroicheadh an abhainn thug m'athair ceachtanna an-fhada dúinn faoi dhainséir an uisce. Bhí sé ina sheasamh ar thalamh na habhann agus ag tabhairt cúil di. Bhíomar uile fíormhachnamhach mar gheall ar a fhocail, agus mar sin d'iompaigh sé timpeall agus, lena chéad chéim, thit sé go díreach isteach san abhainn.
Is trua liom a rá go ndearna muid gáire faoi.