Row shiu rieau ass nyn geeayll eu lesh aggle? Oie dy row, tra va mee my ghuilley aeg ayns Sostyn, va mee markiagh er daa-wheeyl dy valley. Cha row soilshey er, agh va'n oie sollys dy liooar er yn oyr dy row re-hollys vooar ayn. Va mee freayll arrey son ny meoir-shee, myr shoh va mee hannah red beg faitchagh. Eisht raink mee mullagh y chrink enmyssit Cronk ny Croghee, boayl va ram sleih currit gy baase lurg irree-magh ny eirinee boghtey keeadyn dy vleeantyn er dy henney. Va mee jeeaghyn mygeayrt-y-moom lesh sooillyn foshlit dy lhean tra cheayll mee sheean. Va baagh roie orrym. Smooinee mee dy nee moddey v'ayn ec y toshiaght, agh tra haink er gerrey dou honnick mee dy nee broc v'ayn. V'eh cheet dy jeeragh orrym foast as va aggle mooar orrym roish y vaagh feie shoh. Ren mee lheimmeragh jeh my ghaa-wheeyl; va mee crommey sheese harrish ny cleayshyn-laue as buirroogh myr lion ayns ard-choraa. Broc boght! Va yindys mooar er. Cha row eh rieau ve soit er liorish guilley markiagh er daa-wheeyl, as myr shen ersooyl lesh roie er-chea ayns dy chooilley hiyr.
Va keayrt elley honnick mee fer ayns aggle mooar. Va mish as my huyr, as fer elley Sostnagh enmyssit Ean, ceau nyn laghyn seyrey ain ayns Rhumsaa. Va carrey Manninagh dooin enmyssit Juan as v'eh ny ghooinney feer lhag-chredjuagh. V'eh dy kinjagh ginsh dooin skeealyn mychione ny scaanjoonyn, ny mraane obbee, fir obbee, bugganeyn, drogh-spyrrydyn as ymmodee reddyn elley erskyn dooghys. Cha beagh eh goll foddey voish e hie Jeheiney yn trass laa jeig, as cha beagh eh rieau goll tessyn droghad ny ferrishyn fegooish gra fockle rish y vooinjer veggey.
Ta Glion Balley Euar faggys da Rhumsaa as t'eh ny voayl aalin feiy'n laa, agh lurg lhie ny greiney t'eh feer ghorraghey. Va Juan er n'insh dooin ennagh mychione y ghrogh-eeasteyr va taaghey yn ynnyd shoh as va Juan aggindagh dy hooyll sheese yn glion gys y traie yn oie shoh.
Va mee smooinaghtyn dy row eh ny s'aggindee aggle y chur er my huyr as foddee dy beagh ee goaill greim er e laue ayns y dorraghys, agh va shalee elley ayns my chione. Dooyrt mee,
“Ta mish ro agglit dy gholl sheese ayns shen noght. Hems roym dy valley marish Ean, as heeym shiu mairagh.”
Dooyrt Wendy, my huyr, “Cha nel aggle erbee orrym pene; hemmayd cooidjagh.” Va fys aym dy ragh ish. Dooyrt mee rish Ean, “Tar marym; lhig dooin faagail ad marish y ghrogh-eeasteyr.”
Cho leah's v'ad er ngoll va mee as Ean roie ayns siyr mooar. Va fys aym er raad elley gys y traie. Boayl ta'n awin cheet stiagh sy vooir ta droghad veg ayn. Va shin fuirraghtyn cooyl cleigh ayns shen tra haink Wendy as Juan magh ass y ghlion. Cha ren shin veg agh screebey nyn gassyn er y gheinnagh gharroo as va Juan roie er chea harrish y traie as gyllagh magh ayns ard-choraa; dod eh roie dy tappee agh yn oie shen s'goan va ny cassyn echey bentyn rish y thalloo. V'eh faggys da Purt y Vwyllin roish my hyndaa eh mygeayrt as haink eh er ash. Dooyrt my huyr, “Cre ta jannoo ersyn?” V'eh dy kinjagh kiune.
An raibh sibh riamh as bhur gciall agaibh le heagla? Oíche amháin, nuair a bhí mé i mo bhuachaill óg i Sasana, bhí mé ag marcaíocht ar rothar abhaile. Ní raibh solas air, ach bhí an oíche geal go leor de bharr go raibh solas na gealaí móire ann. Bhí mé ag coinneáil faire do na póilíní, mar seo a bhí mé cheana rud beag faiteach. Ansin shroich mé mullach an chnoic ainmnithe Cnoc an Chrochta, áit a raibh neart slua curtha chun báis i ndiaidh éirí amach na bhfeirmeoirí bochta céadta de bhlianta ó shin. Bhí mé ag féachaint i mo thimpeall le súile oscailte go leathan nuair a chuala mé fuaim. Bhí ainmhí ag rith orm. Shíl mé gur madra a bhí ann ar dtús, ach nuair a tháinig i ngar dom chonaic mé gur broc a bhí ann. Bhí sé ag teacht go díreach orm fós agus bhí eagla mhór orm roimh an ainmhí fiáin seo. Rinne mé léimneach de mo rothar; bhí mé cromadh síos thar na cluasa rothair agus ag búireach mar leon in ard gutha. Broc bocht! Bhí iontas mór air. Ní raibh sé riamh a bheith suite taobh le buachaill ag marcaíocht ar rothar, agus mar sin ar siúl leis ag rith ar teitheadh i ngach uile dheifir.
Bhí uair eile a chonaic mé fear faoi eagla mhór. Bhí mise agus mo dheirfiúr, agus fear eile Sasanach ainmnithe Eoin, ag caitheamh ár laethanta saoire againn i Rhumsaa. Bhí cara Manannach dúinn ainmnithe Seán agus bhí sé ina dhuine fíor-mhíchreidmheach. Bhí sé i gcónaí ag insint dúinn scéalta faoi na taibhsí, na mná draíochta, fir dhraíochta, púcaí, drochspioraid agus mórán rudaí eile osnádúrtha. Ní bheadh sé ag dul i bhfad óna theach Dé hAoine an tríú lá dhéag, agus ní bheadh sé riamh ag dul trasna droichead na síofraí gan rá focal leis an mhuintir bheag.
Tá Gleann Baile Iúir i ngar do Rhumsaa agus tá sé ina áit álainn ar feadh an lae, ach i ndiaidh luí na gréine tá sé fíordhorcha. Bhí Seán tar éis insint dúinn rud éigin faoin drochiascaire a bhí ag taithí an ionaid seo agus bhí Seán fonnmhar le siúl síos an gleann go dtí an trá an oíche seo.
Bhí mé ag smaoineamh go raibh sé níos fonnmhaire eagla a chur ar mo dheirfiúr agus b'fhéidir go mbeadh sí ag gabháil greama ar a lámh sa dorchadas, ach bhí rún eile i mo cheann. Dúirt mé,
“Tá mise róscanraithe le dul síos ansin anocht. Rachaidh mé romham abhaile le hEoin, agus feicfidh mé sibh amárach.”
Dúirt Wendy, mo dheirfiúr, “Níl eagla ar bith orm féin; rachaimid le chéile.” Bhí a fhios agam go rachadh sise. Dúirt mé le hEoin, “Tar in éineacht liom; lig dúinn fágáil iad leis an drochiascaire.”
Chomh luath is a bhí siad tar éis dul bhí mé agus Eoin roimhe sin faoi dheifir mhór. Bhí a fhios agam ar bhealach eile go dtí an trá. Áit a bhfuil an abhainn ag teacht isteach sa mhuir tá droichead beag ann. Bhíomar ag fanacht ar gcúl claí ansin nuair a tháinig Wendy agus Seán amach as an ghleann. Ní dhearna muid faic ach scríobadh ár gcos ar an ghaineamh gharbh agus bhí Seán ag rith ar teitheadh thar an trá agus ag béicíl amach in ard gutha; d'fhéad sé rith go tapa ach an oíche sin is ar éigean a bhí na cosa aige ag baint leis an talamh. Bhí sé i ngar do Phort an Mhuilinn sular thiontaigh sé timpeall agus tháinig sé ar ais. Dúirt mo dheirfiúr, “Cé atá ag déanamh airsean?” Bhí sé i gcónaí ciúin.